Besti vinur minn.

Ég var farin að undrast að hafa ekkert heyrt frá mínum albasta vini, Ólafi Ingibjörnssyni til margra ára í nokkra daga. Þar sem Ólafur á afmæli á morgun þann 1. júní beið ég með að hringja í hann, ætlaði að hringja til þá.... Í morgun brast mig þolinmæðin og ég hringdi til hans en enginn svaraði. Í framhaldinu þar sem vinur er læknir, hringdi ég á skiptiborð læknastöðvarinnar þar sem hann starfar...Símastúlka svaraði og sagði mér er ég spurðu hvort Ólafur vinur minn væri í fríi, að hann væri látinn og ekki nóg með það, hann hefði verið jarðsettur í gær... Ég get ekki stöðvað tárin sem renna án afláts.

Athugasemdir

[Guðrún Magnea Helgadóttir, 2.6.2007 kl. 15:56]

Ég er að reyna að jafna mig eftir áfallið.... Með þessum manni eyddi ég mörgum ánægjustundum hérlendis og erlendis... Ég valdi Ólaf úr nokkrum lausum heimilislæknun eftir að heimilislæknirinn minn Ragnar dó svona eins og aðrir góðir menn. Bæklunarlæknirinn Eggert sá sem tjaslaði mér saman eftir að maður mér nákominn reyndi að koma mér fyrir kattanef Eggert, (líka er farinn yfir móðuna miklu), benti mér á að Ólafur sem var orðinn heimilislæknirinn minn væri bæklunarlæknir með víðtæka menntun og reynslu í starf, hanni gæti ef til vill hjálpað mér þar sem hann gæti ekkert frekar eftir alla uppskurðina fyrir mig gert.

Til að gera langa sögu stutta þá tók Ólafur á vandamálinu og með sterasprautum og endalausri sjúkraþjálfun komst ég í lag.. Alla mína góðu heilsu í dag á ég án efa Ólafi að þakka að ónefndum Eggert Jónssyni. Ólafur vann framm á síðasta dag en ætlaði að taka sér frí frá og með 1. júní sem er afmælisdagurinn hans.

[Margrét St Hafsteinsdóttir, 3.6.2007 kl. 14:46]

Innilegar samúðarkveðjur til þín vegna fráfalls vinar þíns  Yndislegt hvað þú átt frábærar minningar um hann.

[Þorsteinn Ingimarsson 4.6.2007 kl. 00:13]

Margrét hérna fyrir ofan gæti ekki orðað þetta betur fyrir mig.

Samúðarkveðjur

[Guðrún Magnea Helgadóttir, 9.6.2007 kl. 15:41]

Það er undarlegt hvernig lífið getur alltaf komið á óvart. Núna ég gengin í sjötugt síðan í apríl sl. Þá kom fréttin um lát Ólafs mér í opna skjöldu. Nokkru fyrir lát sitt sagði hann mér frá svima sem hann hafði orðið var við en læknar gerðu lítið úr honum og svo varð sem fór... Ég ætti að vita meira um lífið til að láta nokkra véfrétt koma mér á óvart. Við fæðumst, lifum og deyjum, þegar okkar tími hérna er útrunninn.,, Feigum er ekki forðað og ófeigum ei í hel komið". Þakka ykkur fyrir samúðina.